Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

η ελπιδα πεθαινει τελευταια

αραγε οσοι πιστευουμε στο ρητο οτι η ελπιδα πεθαινει τελευταια ,μηπως ειμαστε υπερβολικα αισιοδοξοι???μπα....θα ελεγα απλα οτι ειναι ενας ακομη τροπος για να πεισουμε τον εαυτο μας οτι πρεπει να μεινουμε ακομα κολλημενοι σε κατι που θα επρεπε να εχουμε φυγει εδω και καιρο...βεβαια αν η ελπιδα πεθαινε πρωτη,δεν θα μπαιναμε καν στον κοπο να παλεψουμε για τιποτα...και ασε που ολος ο κοσμος θα επρεπε να γινει emo!η ελπιδα ειναι εμφυτη αναγκη του ανθρωπου πια...ετσι κ αλλιωσ χωρις αυτην δεν θα ειχαμε καταφερει πολλα απο αυτα που εχουμε κανει μεχρι σημερα...κι ομως οταν ολα τα βλεπεις μαυρα ερχεται κατι που σε κανει παλι να ελπιζεις και να σκεφτεσαι οτι μεσα απο ολα τα κακα ,θα βγει και κατι καλο....ω ναι,παντα ετσι γινεται...πρεπει ομωσ να εχεις τρελη αυτογνωσια για να ξερεις που εχεις ελπιδες και που οχι...και οπως ειπε και ο matt bellamy των muse...our hopes and expectations ,black holes and revelations...και οποιος καταλαβε...καταλαβε

3 σχόλια:

  1. "κι ομως οταν ολα τα βλεπεις μαυρα ερχεται κατι που σε κανει παλι να ελπιζεις και να σκεφτεσαι οτι μεσα απο ολα τα κακα,θα βγει και κατι καλο.."Νομίζω πως αυτό είναι που κρατά την ελπίδα ζωντανή..και έτσι πάντα λίγο πριν διαψευστεί αναζωπυρώνεται!

    Οι ελπίδες έχουν ένα καλό κι ένα κακό..
    Το καλό είναι οτι μας κρατούν ζωντανούς γιατί αν δεν ελπίζαμε σε κάτι καλύτερο θα είχαμε προ πολλού λυγίσει..
    Το κακό είναι αυτό που ανέφερες..σε κάποιες καταστάσεις που δεν βγάζουν πουθενά εμείς επιμένουμε να ελπίζουμε σε μια αλλαγή που δεν θα έρθει ποτέ..κι έτσι χάνουμε πολύτιμο χρόνο,φθείροντας παράλληλα τις αντοχές μας..
    Ως άνθρωπος έχω μάθει τόσα χρόνια να ελπίζω..σε απελπιστικό βαθμό..τόσο μάλιστα που έχω πειστεί οτι η φράση:"η ελπίδα πεθαίνει τελευταία"είναι λανθασμένη..Η γνώμη μου είναι πως:"η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ μα ποτέ!!"
    Τραγικό,αν λάβεις υπόψη σου οτι εγκλωβιζόμαστε σε καταστάσεις εξ αρχής τελειωμένες αλλά επιμένουμε σε αυτές πεπεισμένοι οτι τα πράγματα ίσως αλλάξουν..αυτή τη φορά ίσως..ακόμη κι αν το παιχνίδι είναι στημένο και ξέρουμε το αποτέλεσμα,ωστόσο μένουμε..με αυτό το "ίσως" καρφωμένο στα χείλη..και ζούμε για τη μέρα που θα δικαιωθούμε..
    Θα ξημερώσει άραγε ποτέ αυτή η μέρα που θα πούμε:"άξιζε να περιμένω..άξιζε να ελπίζω"??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και όμως!Κατάλαβα!!!(στον Matt Bellamy αναφέρομαι)
    Συμφωνώ μικρή κόκκινη πιπεριά με τα λεγόμενα σου,ως ένα σημείο!
    Πράγματι,είναι πολύ σημαντικό να ελπίζουμε,ίσως το πιο σημαντικό πράγμα μετά από το να αναπνέουμε
    και να τρώμε!Διότι οτιδήποτε έχουμε αποκτήσει σε αυτή την ζωή ή οτιδήποτε επιθυμούμε να αποκτήσουμε, στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτές,τις ελπίδες!
    Πιστεύω ακράδαντα πως όσο και να ελπίζει κανείς ,η ενέργεια αυτή δεν θα μπορούσε με τίποτα να θεωρηθεί υπερβολική!Αγαπητή Ανέμη,
    δεν πιστεύω πως η Ελπίδα θα μπορούσε ποτέ να φθείρει κανένα!Σκέψου καλά ,πότε βυθίστηκε στην θλίψη κάποιος ο οποίος ήλπιζε ανελλιπώς;;
    Μήπως το αντίθετο είναι πολύ πιο πιθανό να συμβεί;;Χωρίς αμφιβολία,κάποιος που ελπίζει και μένει προσηλωμένος στην πίστη της πραγματοποίησης ενός στόχου-όχι ονείρου ,όπως κάποιοι θα έλεγαν,γιατί τα όνειρα είναι άυλα-
    είναι συνεχώς δραστήριος ,μάχεται!!!
    Συνεπώς,θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε πως οι ελπίδες αποτελούν τα νήματα που σχηματίζουν την κλωστή της ζωής...Όσο χάνουμε τις ελπίδες μας,τόσο περισσότερο λεπταίνει η κλωστή αυτή...
    Για αυτόν τον λόγο,μήπως θα έπρεπε να διατηρήσουμε τις όμορφες ελπίδες μας,για να μπορέσουμε να αυτο-συντηρηθούμε,να μείνουμε ζωντανοί,έστω και για λίγο παραπάνω!;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οι παρατηρησεις σας ειναι πολυτιμες....ανεμη καποτε θα ξημερωσει αυτη η μερα μην χανεις τις ελπιδες σου....ginger οντως για να συνεχισουμε να ζουμε πρεπει να ελπιζουμε αρκει να μην φτασουμε να γινομαστε ονειροπολοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή